Nic ani nikt nie równa się z prawdziwym rodzeństwem. Nie przyjaciel, nie kuzynka, nie własna matka czy ojciec.
Brat czy siostra to skarb.

Z nim możesz kłócić się godzinami, jednak po chwili pędzicie do siebie z przeprosinami.
Grasz z nim w Wiedźmina, wrzeszcząc by coś zjadł, bo za chwile umrze.
Robisz maraton filmowy i jesz popcorn o drugiej w nocy.

Po prostu jest przy tobie, gdy szykujesz tosty na śniadanie, prasujesz czy się nudzisz.

Jedynacy mają o wiele inne życie. Miłość rodziców nigdy nie jest rozkładana. Prezenty są tylko dla jednej osoby.
Szukają wtedy przyjaciela. Kogoś, kto stanie się bratem lub siostrą na zastępstwo.
Kocha całym sercem i nie dopuści by coś mu się stało.
Nigdy.

Nic ani nikt nie równa się z prawdziwym rodzeństwem. Nie przyjaciel, nie kuzynka, nie własna matka czy ojciec.
Brat czy siostra to skarb.

Z nim możesz kłócić się godzinami, jednak po chwili pędzicie do siebie z przeprosinami.
Grasz z nim w Wiedźmina, wrzeszcząc by coś zjadł, bo za chwile umrze.
Robisz maraton filmowy i jesz popcorn o drugiej w nocy.

Po prostu jest...

Rodzeństwo ? Mam jednego brata i dwie siostry. Między nami jest spora różnica wieku najmłodsza 18,ja 27, potem brat 31 i najstarsza 36. Jak wspominam Dzieciństwo? Jak to w rodzenstwie stale o coś kłótnie, bijatyki i chciało się być jedynakiem.
A teraz nie wyobrażam sobie bez nich życia. Gdy 3z nas zaczęła swoje życie małżeńskie to zaczęliśmy dopiero podchodzić do siebie z szacunkiem i dojrzale. Wiem że zawsze mogę na nich polegać i w każdej nawet najciezszej chwili oni stają przy moim boku. Z biegiem lat śmiejemy się z tego co było kiedyś. Wiemy że była to dziecinada a teraz wiemy że nie chcielibyśmy innej rodziny bo tworzymy wspaniałe więzy. A rodzice są z nas naprawdę dumni:) zawsze im będziemy dziękować za to że mamy siebie

Rodzeństwo ? Mam jednego brata i dwie siostry. Między nami jest spora różnica wieku najmłodsza 18,ja 27, potem brat 31 i najstarsza 36. Jak wspominam Dzieciństwo? Jak to w rodzenstwie stale o coś kłótnie, bijatyki i chciało się być jedynakiem.
A teraz nie wyobrażam sobie bez nich życia. Gdy 3z nas zaczęła swoje życie małżeńskie to zaczęliśmy dopiero podchodzić do siebie z...

Czy można mieć brata, nie mając go? Oczywiście, że tak!
Tego biologicznego straciłam, zanim sama się urodziłam. Jednak rodzice całe życie wychowywali mnie tak, żebym pamiętała o nim, kochała i wiedziała, że gdzieś tam, jest ktoś, kogo w innym życiu miałabym obok siebie jako ostoje, podporę i wsparcie.
Ale nie tak dawno, cztery lata temu, w moim życiu pojawił się mój przyjaciel, który z miejsca stał się kimś ważnym. Opiekuje się mną, troszczy i doradza. Mogę na niego zawsze liczyć, z czego nie koniecznie zawsze zdaje sobie sprawę. Jest dla mnie utraconym bratem, o którym zawsze marzyłam. Wiele razem przeżyliśmy, wielu rzeczom stawialiśmy czoła, a wspólne doświadczenia pozwoliły zbudować nam więź, która daje mi namiastkę braterskich relacji. Znamy się na wylot, znamy swoje wady i zalety. Często rozumiemy się bez słów i jedynie spojrzenie wystarczy, żeby przekazać sobie jakąś myśl, a często potrzebujemy wielu godzin dyskusji, żeby dojść do porozumienia.
Może to wydawać się przegadane i pompatyczne, ale prawda jest taka, że to przyjaciele są dla jedynaków jedynym „rodzeństwem” na jakie możemy liczyć, a w dodatku sam je sobie wybieramy.

Czy można mieć brata, nie mając go? Oczywiście, że tak!
Tego biologicznego straciłam, zanim sama się urodziłam. Jednak rodzice całe życie wychowywali mnie tak, żebym pamiętała o nim, kochała i wiedziała, że gdzieś tam, jest ktoś, kogo w innym życiu miałabym obok siebie jako ostoje, podporę i wsparcie.
Ale nie tak dawno, cztery lata temu, w moim życiu pojawił się mój...

Jestem jedynaczką i nigdy, ale to nigdy nie zrozumiem rodzeństw. Muszę przyznać, że w 90% przypadków rozmowy między rodzeństwem są dla mnie strasznie niekomfortowe. Nawet nie kiedy się obrażają i krzyczą na siebie, co jest raczej oczywiste. Tylko w takich głupich momentach gdy młodsze rodzeństwo opowiada jakieś bzdury o naleśnikach, a starsze udaje, że słucha. Było kilka takich sytuacji w których jako osoba nieposiadająca rodzeństwa nie mogłam się odnaleźć i jest kilka rzeczy które zauważyłam są zawsze w relacjach między braćmi a siostrami:
1) Zawsze, ale to zawsze gdy byłam z koleżanką w pokoju młodsze rodzeństwo wchodziło do nas. Starsze krzyczało coś do mamy, że nam młodsze przeszkadza, a młodsze, że starsze jest niemiłe. I tak w kółko.
2) Rodzeństwo ma tendencje do nazywania swojego brata/siostry zwierzątkiem.
3) Często jedno drugiemu zjada jedzenie.
4) Obrażają się i biją często z powodów które dla mnie są tak dziwne i nieistotne, że szok.
5) Mimo to zawsze mogą liczyć na siebie nawzajem i stoją za sobą murem
Ps. Błagam jeżeli mówicie jedynakowi o swoim rodzeństwie i macie zamiar użyć sformułowania „Ale ty nie zrozumiesz bo nie masz rodzeństwa” to lepiej milcz. Dziękuję.

Jestem jedynaczką i nigdy, ale to nigdy nie zrozumiem rodzeństw. Muszę przyznać, że w 90% przypadków rozmowy między rodzeństwem są dla mnie strasznie niekomfortowe. Nawet nie kiedy się obrażają i krzyczą na siebie, co jest raczej oczywiste. Tylko w takich głupich momentach gdy młodsze rodzeństwo opowiada jakieś bzdury o naleśnikach, a starsze udaje, że słucha. Było kilka...

Rodzeństwo to relacja, która może być oparta na rywalizacji o uwagę rodziców lub własną pozycję w rodzinnej hierarchii. To dzielenie wszystkiego na pół albo i siedem części – uwagi mamy, czasu taty, domowego budżetu, paczki chipsów czy pokoju z wzorzystą tapetą. Rodzeństwo to wspólne wakacje u babci, albo ciotki, głupie żart i dziecinne zabawy. To ktoś podobny do nas a jednak zupełnie różny, ktoś obecny w naszym życiu ale żyjący obok swoim życiem.
Mając kilka, kilkanaście lat jeszcze się o tym nie myśli ale brat lub siostra będzie kiedyś jedyną pamiątką po rodzicach i dawnym domu rodzinnym.

Rodzeństwo to relacja, która może być oparta na rywalizacji o uwagę rodziców lub własną pozycję w rodzinnej hierarchii. To dzielenie wszystkiego na pół albo i siedem części – uwagi mamy, czasu taty, domowego budżetu, paczki chipsów czy pokoju z wzorzystą tapetą. Rodzeństwo to wspólne wakacje u babci, albo ciotki, głupie żart i dziecinne zabawy. To ktoś podobny do nas a...

Mam siostrę. Mamy wspólny pokój. Te dwa zdania już zwiastują katastrofę. Nie ma dnia, żebyśmy się nie kłóciły i nie wyzywały od idiotek. Często mówimy, że wolałybyśmy, żeby tej drugiej nie było. Ale szczerze powiedziawszy nie wyobrażam sobie mojego życia bez niej. Mimo wszystko jest to jedna z najważniejszych osób jakie posiadam. Wie o mnie chyba wszystko, rozumie mnie bez słów, nawet ma podobne poczucie humoru do mojego i zawsze mogę jej wszystko powiedzieć (w końcu mamy wspólny pokój, więc jakby nie patrzeć jest zmuszona mnie wysłuchać, choć czasem istnieje ryzyko, że coś wypapla). Zrobiłabym dla niej wszystko, no bo jednak to moja siostra. Ilekroć myślę, że gdy w końcu przyjdzie ten przełomowy moment wyprowadzenia się to chce mi się po prostu płakać, że nie będzie osoby, która by mnie codziennie denerwowała i krzyżowała moje plany. Zdecydowanie warto mieć rodzeństwo, bo to jednak ktoś inny niż rodzic i czasami lepiej się jemu zwierzyć, wiedząc, że może to lepiej zrozumieć niż ktokolwiek inny.

Mam siostrę. Mamy wspólny pokój. Te dwa zdania już zwiastują katastrofę. Nie ma dnia, żebyśmy się nie kłóciły i nie wyzywały od idiotek. Często mówimy, że wolałybyśmy, żeby tej drugiej nie było. Ale szczerze powiedziawszy nie wyobrażam sobie mojego życia bez niej. Mimo wszystko jest to jedna z najważniejszych osób jakie posiadam. Wie o mnie chyba wszystko, rozumie mnie bez...

Dzieciństwo to okres, który najskuteczniej i najtrwalej formuje naszą tożsamość. Z kim je przeżywamy? Jeżeli mamy szczęście, to z mamą, tatą i rodzeństwem. Jednak mama i tata należą do innej półki, patrzą na naszą rodzinę z innej perspektywy, z odmiennego poziomu świadomości, pełnią inne role niż my. Jeśli tak na to spojrzymy, okazuje się, że tylko nasi bracia i nasze siostry poznawali świat z tej samej perspektywy, co my, tylko oni pamiętają naszych rodziców tak samo, jak my ich pamiętamy, tylko oni mają te same wspomnienia z dzieciństwa - okresu, który ma na nas największy wpływ. Zwłaszcza, gdy rodziców zaczyna już brakować, ta więź z rodzeństwem okazuje się nieoceniona. Tylko ono jeszcze pamięta ten sam świat, co my - cała reszta musi nam wierzyć na słowo. To nasze rodzeństwo najlepiej rozumie podwaliny naszej świadomości, bo wyrosło dokładnie na tym samym gruncie.

To nie do przecenienia.

Nawet, jeśli wychowywało się oddzielnie, już samo posiadanie tych samych rodziców, a więc bezpośredniego źródła swojego istnienia, jest jednym z najpotężniejszych punktów wspólnych, jakie mogą ludzi połączyć.

Dzieciństwo to okres, który najskuteczniej i najtrwalej formuje naszą tożsamość. Z kim je przeżywamy? Jeżeli mamy szczęście, to z mamą, tatą i rodzeństwem. Jednak mama i tata należą do innej półki, patrzą na naszą rodzinę z innej perspektywy, z odmiennego poziomu świadomości, pełnią inne role niż my. Jeśli tak na to spojrzymy, okazuje się, że tylko nasi bracia i nasze...

Dzieciństwo to okres, który najskuteczniej i najtrwalej formuje naszą tożsamość. Z kim je przeżywamy? Jeżeli mamy szczęście, to z mamą, tatą i rodzeństwem. Jednak mama i tata należą do innej półki, patrzą na naszą rodzinę z innej perspektywy, z odmiennego poziomu świadomości, pełnią inne role niż my. Jeśli tak na to spojrzymy, okazuje się, że tylko nasi bracia i nasze siostry poznawali świat z tej samej perspektywy, co my, tylko oni pamiętają naszych rodziców tak samo, jak my ich pamiętamy, tylko oni mają te same wspomnienia z dzieciństwa - okresu, który ma na nas największy wpływ. Zwłaszcza, gdy rodziców zaczyna już brakować, ta więź z rodzeństwem okazuje się nieoceniona. Tylko ono jeszcze pamięta ten sam świat, co my - cała reszta musi nam wierzyć na słowo. To nasze rodzeństwo najlepiej rozumie podwaliny naszej świadomości, bo wyrosło dokładnie na tym samym gruncie.

To nie do przecenienia.

Nawet, jeśli wychowywało się oddzielnie, już samo posiadanie tych samych rodziców, a więc bezpośredniego źródła swojego istnienia, jest jednym z najpotężniejszych punktów wspólnych, jakie mogą ludzi połączyć.

Dzieciństwo to okres, który najskuteczniej i najtrwalej formuje naszą tożsamość. Z kim je przeżywamy? Jeżeli mamy szczęście, to z mamą, tatą i rodzeństwem. Jednak mama i tata należą do innej półki, patrzą na naszą rodzinę z innej perspektywy, z odmiennego poziomu świadomości, pełnią inne role niż my. Jeśli tak na to spojrzymy, okazuje się, że tylko nasi bracia i nasze...

Moim zdaniem więzy krwi są mało istotne. Ważne, kto nas wychował i w jaki sposób. Mam siostrę, nie wyobrażam sobie być w życiu jedynaczką. Rodzina to osoby, które zawsze z Tobą będą, nie tylko na złe, ale też w dobrych chwilach będą cieszyć się Twoim szczęściem. Jednak siostra jest wyjątkowym członkiem rodziny, bo to Jej obecność zawsze odczuwa się najbardziej. Kiedy uda Ci się coś w życiu, najpierw widzisz siebie i swoją szczęśliwą siostrę, potem uśmiechy na twarzach całej rodziny, a następnie resztę świata.

Moim zdaniem więzy krwi są mało istotne. Ważne, kto nas wychował i w jaki sposób. Mam siostrę, nie wyobrażam sobie być w życiu jedynaczką. Rodzina to osoby, które zawsze z Tobą będą, nie tylko na złe, ale też w dobrych chwilach będą cieszyć się Twoim szczęściem. Jednak siostra jest wyjątkowym członkiem rodziny, bo to Jej obecność zawsze odczuwa się najbardziej. Kiedy uda Ci...

Z perspektywy osoby dojrzałej mogę powiedzieć, że relacje między rodzeństwem zmieniają się z wiekiem. W różnym wieku znajdujemy się na różnych etapach zażyłości, choć u każdego może to wyglądać nieco inaczej. Niemniej jednak często jest tak, że w dzieciństwie rodzeństwo razem się bawi, ale też kłóci, nierzadko bije, rywalizuje o uwagę rodziców. W okresie młodości jedno drugiemu zazdrości - ciuchów, ocen w szkole, chłopaka. Na etapie zakładania rodziny więzy nieco się rozluźniają - z braku czasu, nadmiaru obowiązków. A gdy dzieci są już pełnoletnie, czekamy na wnuki i znowu spędzamy więcej chwil razem. Wtedy już mniej planujemy, a więcej wspominamy. Więzi znowu się umacniają.
Cieszę się, że mam siostrę i że łączy nas taka piękna relacja. Zawsze możemy porozmawiać, wspierać się, dzielić ze sobą smutki, ale i radości. Szkoda, że nie było nas więcej.

Z perspektywy osoby dojrzałej mogę powiedzieć, że relacje między rodzeństwem zmieniają się z wiekiem. W różnym wieku znajdujemy się na różnych etapach zażyłości, choć u każdego może to wyglądać nieco inaczej. Niemniej jednak często jest tak, że w dzieciństwie rodzeństwo razem się bawi, ale też kłóci, nierzadko bije, rywalizuje o uwagę rodziców. W okresie młodości jedno...